Sakin Ol! Yüz Felci Geçiriyorsun!

"Kendini çok iyi hissettiğin bir günün ardından, kulağının arkasında bir sızı yavaş yavaş baş göstermeye başlamışsa: bir ağrı kesici at geçer; ertesi gün yediklerinden içtiklerinden dilin tat almamaya başlamışsa: ağzının tadı kaçmıştır; ve üçüncü gün konuşurken yüzünde bir tuhaflık hissedip aynaya baktığında dudağının bir tarafa kaydığını görmüşsen; sakin ol, yüz felci geçiriyorsun!"

Kendini çok iyi hissettiğin bir günün ardından, kulağının arkasında bir sızı yavaş yavaş baş göstermeye başlamışsa: bir ağrı kesici at geçer; ertesi gün yediklerinden içtiklerinden dilin tat almamaya başlamışsa: ağzının tadı kaçmıştır; ve üçüncü gün konuşurken yüzünde bir tuhaflık hissedip aynaya baktığında dudağının bir tarafa kaydığını görmüşsen; sakin ol, yüz felci geçiriyorsun!

Ben oldukça sakindim aynanın karşısından döndüğümde. Hanıma sanırım yüz felci geçiriyorum, dedim. Hanım dikkatlice yüzüme baktı ve konuşurken dudağımın kaydığını görerek o’da buna kanaat getirdi. Yine de internetin başına geçerek birinci paragraftaki belirtileri sırasıyla google amcaya sordu. Cevabı tahmin ettiğimiz için doğruyu bulmakta zorlanmadık.

Cuma akşamı tanıştım yüz felçli yüzümle. Sol gözüm kapanmıyordu. Bunu nasıl fark edemediğimi anlayamıyorum şimdi düşününce. Birkaç gün kendimi kötü hissettiğim için devamlı yatıyordum. Yavaş yavaş ilerlediği için tahmin etmesi zor oldu. Tabi neden doktora gitmediğimi soracaksınız. Ben hastanelerden hiç hoşlanman; çünkü ne zaman gitsem dert beni sarmış ve ben derman aramak için koşturmak zorunda kalıyorum. Ama, Allah dermansız dert vermesin.

Ertesi gün hastanedeydim. Nöroloji doktoru yüzüme bakar bakmaz yüz felci geçirdiğimi anladı. Zeki adam, ama yine de KBB doktoruna muayene olmamı önerdi. Kendiside benimle birlikte KBB doktorunun odasına kadar geldi sağ olsun. Bu dediklerim özel bir hastanede oluyor, torpil falan yok! Kulaklarda problem yoktu, yüz felcimin sebebi kulaklara bağlı bir enfeksiyon değildi. Tomografiden de bir şey çıkmayınca teşhis kondu: cereyan! Rüzgar yada buna yakın başka bir sebepten dolayı yüz felci geçirmekteydim. Beyin damarlarınız tıkanmamışsa, kulak enfeksiyonu ya da kulağa bağlı bir rahatsızlığınız yoksa doktorunuzun cevabı hazır, cereyan!

Doktor bey bana, kortizon hormonu içeren prednol-l 250 mg ampullerden beş tane verdi. Bu kortizon uzun süreli kullanımlarda vücuda oldukça zarar vermekteymiş. Ben sadece beş gün kullandım ve kendimi patlayacak gibi hissettim. Bu da yan etkilerinden birisiymiş. Yüz felci geçiriyorsanız bu iğneyi 100 mg serumun içine katıp damarlarınıza akıtıyorlar. Faydası mı? Bilmiyorum. Yüz felçlerine sebep olan beş numaralı sinirin kendine gelmesinde yardımcı oluyor. B vitamini eksikliğini gidermek için bir benexol, kulağımın arkasındaki devam eden ağrım için asiviral ağrı kesici. Daha sonraki günlerde bu ağrı o kadar dayanılmaz oldu ki asiviral yetmedi. Doktorum tegretol kullanmamı söyledi. İlacın prospektüsünde faydaları bir sıra zararları sayfalarca anlatılıyordu. Bende kullanmakta tereddüt ettim. Lakin bir gece daha aynı ağrıyı çekince tegretolun yarısı midemdeydi. Düzenli olarak kullanınca ikinci gün ağrılarımı kesti. Bir hafta kullandıktan sonra kestim. Ağrı da kesilmişti zaten.

Predonal da bitince tekrar kontrol için doktora gittim, yüzümde pek bir gelişme olmamıştı. Doktor ilaç tedavisine gerek olmadığını söyledi. B vitaminine devam etmemi söyledi. Tabi ilk görüşmeden itibaren mimik hareketleri yapmaya ve sakız çiğnemeye başlamıştım. Sakızı da nasıl severim anlatamam! Bana bir hafta sonra gelmemi ve fizik tedaviye başlamamız gerektiğini söyledi doktorum. Kaç gün sürecek bu tedavi diye sordum. On dört gün. Bunun başka bir yolu yok mu? diye sordum, yoktu. Benin derdim günde seksen kilometre gelip gitmekti. Muradiye’de fizik tedavici yok. Van ise seksen kilometre. Hadi gidip hastanede yatsak, evde hanım, çocuk. Memlekete haber versek, olmaz. Millet telaşlanır bir şey varmış gibi üzülürler. Onlar gelse o da ayrı bir sıkıntı.

Hanımla bir istişare karar verdik memlekete gideceğiz. Biraderleri aradım. Hastanede fizik tedavici olup olmadığını öğrendim. Varmış. Tabi onlara neden fizik tedavici aradığımı anlatmak biraz zor oldu. Zira ben iki yıl önce de tümör sebebiyle yüzümden ameliyat olmuştum. O zamanda yine dudağım falan kaymıştı. Hemen akla o geldiği için, açıklamama tümörle alakalı olmadığını söyleyerek başladım. Tabi anne ve babama bir şey demedim. Kendi gözleriyle görürlerse içleri daha rahat olurdu. Adı kötü meretin, uzakta olunca daha da büyüyor insanın gözünde.

Sağ olsun müdürüm bana izin aldı. Ben, memlekete vardıktan sonra adımdan izin kağıdımı faksladı. Fazla yalakalığa gerek yok, iyilik unutulmaz.

Bu ara memleketim Konya- Ereğli, otobüs terminale girince babam bizi almak için gelmişti. Ben güneş gözlüğünü gözüme taktım, gözüm açık olmadıkça felç çok belli olmuyor dikkat etmeyince, babamda çok dikkat etmedi zaten ilk görüşte, biz valizlerle uğraşırken o torunuyla ilgileniyordu. Elini öpüp valizleri kapıp arabaya gidecektim. Ama planlarım tutmadı. Bir başka otobüsle gelecek olan oğlunu bekleyen bir imam ağabeyim, benimle selamlaşmak için geldi ve ilk tepkisi, yüzüne ne oldu, oldu. Ben mırın gırın etsem de babam yüzüme dikkatlice bakmaya başladı. Ben, sorun yok, yüz felci geçirdim, babamın haberi yok. Diyince imam ağabeyim mahcup bir şekilde benim elimdeki valizi aldığıyla fırladı yanımızdan. Bende dudumu nasıl anlatılabilirse o şekilde babama anlatmaya çalıştım. Baban şok olmuş bir halde ağzından kelam düşmeden arabaya kadar gitti. Eve kadar ağzından kelimeler zor dökülüyordu. Zorla birkaç kelime anca alabildim. Üzülmüştü; canım babam, hakkını nasıl öderim. Ne zaman hastalansam benim kadar, belki benden daha fazla derdimi çekiyor.

Biliyorum uzuyor ama bu benim günlüğüm!

İkinci fasıl daha tehlikeliydi çünkü annemle karşılaşacaktık. Benim yüz felcimde yüzüm bir taraflara kayıp gitmemişti, donmuştu. Sol güzüm tam olarak kapanmıyordu ve yüzümün sol tarafı beton gibi donmuştu. Konuşmadığın sürece dikkat edilmezse felç belli olmuyordu. Annemde bu sayede ilk karşılaşmada güneş gözlüğü sayesinde fark etmedi. Zaten ilk kucaklanılan torun oluyordu. İçeri girince annemi karşıma aldım ve durumu anlattım. Babamdan pek bir farkı yoktu annemin de oda şok olmuştu. Sen, bu hastalıklardan hiç mi kurtulamayacaksın, dedi. Gerisi benim.

Tüm yakın akrabalarım geçmiş olsuna geldiler, Allah onlardan razı olsun. Kayınvalidemle karşılaşmakta kendi anam babamla karşılaşmam kadar zor oldu. Bizimkiler göz yaşlarını beni üzmemek için sonraya saklıyorlardı ama o saklayamadı. Benim gibi durmadan hastalanan biri için ağlayan sayısı az olmuyordu. Sanırım haline pek acımayan tek kişi benim!

Sonrası fizik tedavi için hastaneye gitti ne yazık ki doktor izindeydi. Bu yüzden tedavi başlamadı. Özel bir rehabilitasyon merkezine gittim oradaki fizyoterapist bana mimik hareketlerini gösterdi. Doktor gelene kadar bunları yap, dedi. Eğer doktor gelmezse biz sana yardımcı oluruz dediler.

O günden sonra mimik hareketlerini yapmaya başladım. İlk hastalandığımda doktor bir ay içinde toparlayacağımı söylemişti. Oysa o gün itibariyle üç haftayı doldurmuştum ve belirgin bir gelişme kaydedememiştim; nasıl felç yavaş yavaş olmuşsa iyileşme de öyle yavaş oluyordu. Hala iyileşmeye devam ediyorum. Aceleye gerek yok!

Fizik tedavi uzmanıyla görüşmemizin ardından beni devlet hastanesinin fizyoterapistine gönderdi. On beş gün boyunca her gün 25 dakika tedavi gördüm. Valla birkaç kez sorsam da şimdi tedavilerin tıbbi adlarını hatırlamıyorum. 10 dakika kırmızı ışık veren bir lambanın altında yatıyor, yüzüm ısıtılıyordu. Bunun ardından da sinir uçlarına elektrik veriliyordu. Yüzümde on beş – on altı sinir noktasın yaklaşık otuzar kez, üç tur halinde elektrik verildi. Bu rakamları ben yatarken sayıyordum. Bu dönemde yüzümdeki düzelme ilerlemeye devam etti. Lakin gözümdeki problem hala devam ediyor.

On beş günün ardından fizik tedaviye ara vermemiz gerekti. Doktor iki hafta sonra kontrole gel duruma göre fizik tedaviye devam edebiliriz, dedi. Bu sıra mimik hareketlerine devam etmemi salık verdi. Bense zaman ilerledikçe mimik hareketlerini iyice azalmıştım. İlk başlarda saat başı on-on beş dakika yapıyordum. Bu zamanla günde bire indi, bugünlerde ise hiç yapmıyorum. Kontrole gittiğimde ise bu kez fizyoterapist izne ayrılmıştı. Doktor durumun iyi olduğunu söyledi. Yine de eğer istersen fizyoterapist izinden döndükten sonra tekrar seans yazabileceğini söyledi. Tekrar kontrole gitmedim, çünkü taş düşürüyordum o zaman.

Neyse eylül bir itibariyle üç ayımı dolduracağım. Yüzümde tam manasıyla olmasa da düzelme gerçekleşti. Hala yüz kırışıklıklarım –çok az olmakla birlikte- asimetrik değil, gözümde ise sol gözüm sağ gözüme göre yavaş işliyor. Bu yüzden karşımdakine göz atıyormuşum gibi görünüyor. Gün geçtikçe ilerleme devam ediyor. Bu hastalık böyle kiminde on-on beş günde düzelme sağlanırken kiminde bu süre oldukça uzuyor. Benin tek yanlışım mimik hareketlerini gerekli ciddiyetle devam ettirmemem oldu.

Allah kimseye dermansız dert vermesin, dert verip derman aratmasın. Kolay değil, ama telaş etmeye de gerek yok, telaşın bir faydası yok!

Benim yüz felci maceram böyle, biliyorum ki bu maceraya her gün birileri daha katılıyor. Düzelme genel olarak gerçekleşiyor, kiminde çabucak kiminde daha yavaş. Allah, herkese sağlık sıhhat versin inşallah.